· 

Ik beken. Het was mijn fout.

Voor mijn sportschool organiseerde ik dit weekend samen met nog een aantal vrijwilligers een leuke activiteit als start van het nieuwe seizoen. In de vakantie was ik nog gaan kijken in het park waar we naar toe wilden. Ik had gekeken wat een handige plek was om met 80 man af te spreken en waar die 80 mensen dan het beste konden parkeren. Altijd fijn toch, als je ergens naar toe gaat en niet hoeft te zoeken naar een parkeerplaats? Zo handig dacht ik, parkeren op het terrein van een grote winkel, recht tegenover het park! Iemand vroeg me nog: Is dat terrein open op zondagochtend? Mijn antwoord: ‘Ja hoor! Ik heb geen hek gezien.’ 

Je voelt ‘m al aankomen. Deze zondagochtend reed 80 man door de wijk te kringelen, op zoek naar een parkeerplaats, want de winkel was dicht en dat hek had ik mooi over het hoofd gezien. 

Fuckup nights

Zal ik me dan maar aanmelden als spreker voor de Fuckup Nights in Tilburg? Afgelopen week organiseerden Bank15 en de Kennismakerij van de Bibliotheek Midden-Brabant de eerste editie. Vier stoere sprekers spraken voor een bomvolle zaal over hun fout, blunder, mislukking ofwel fuckup. 

 

Ik noem ze stoer want dat waren ze. Zij waren degenen die zich over hun schroom hadden neergezet en er stonden! Compleet met zenuwen, soms tranen, maar MET een goed verhaal. Een verhaal waar zij van geleerd hadden en waar zij deze avond iedereen van lieten ‘mee-leren’.  

 

Want fouten maken is wel een dingetje. De angst om fouten te maken zorgt er zelfs soms voor dat je ergens maar niet aan begint en je dus gewoon kansen laat liggen. En een fout bekennen is net zo’n dingetje. 

 

Hoe komt dat toch? Zonder te beweren dat hier mijn expertise ligt, durf ik te zeggen dat aard van het beestje en (organisatie)cultuur daarin meespelen. Hoe ga jij om met je eigen belemmerende overtuigingen? Wat heb je nodig om toch die volgende stap te zetten, ondanks dat je je onzeker voelt? 

En hoe ga je als organisatie om met fouten? Collega’s die zien dat fouten van anderen genadeloos worden afgestraft, zullen niet snel hun eigen fouten toegeven. Collega’s die zien dat fouten in een goed gesprek worden omgebogen naar leerervaringen zullen hun schroom eerder opzij zetten. 

Fouten maken moed/moet

Er zijn genoeg voorbeelden van mensen die meerdere keren gefaald hebben, voordat ze uiteindelijk succes hadden. Een van de bekendste verhalen is Edison met de uitvinding van de gloeilamp. De uitspraak “Ik heb niet gefaald, ik heb gewoon 10.000 manieren gevonden die niet werken” is er eentje uit zijn koker. En wat denk je van JK Rowling, de schrijfster van de Harry Potter boeken? Het eerste deel van Harry Potter werd 12 keer teruggestuurd door uitgevers voor het uiteindelijk uitgebracht werd. In dit interview benoemt ze het belang van fouten maken als leerervaring. 

Fouten in organisaties

Er zijn fouten die je echt beter niet kunt maken. Wat te denken van medicatiefouten in een ziekenhuis of verpleeghuis? Een oudere dame uit mijn straat van amper 45 kilo kreeg bij een medisch onderzoek een te hoge dosis van een medicijn met een ontspannende werking toegediend. Het was zo ontspannend dat ik haar na haar onderzoek (zij was net door haar kennis voor de deur afgezet) helemaal van het padje aantrof op de stoep voor haar deur. Zij was uit evenwicht geraakt en gevallen. Ik denk dat we het er snel over eens zijn dat zo’n fout een goed gesprek nodig heeft. Ik hoop alleen dat managers die zo’n gesprek moeten voeren ook met de medewerker willen kijken naar de situatie en de omstandigheden van dat moment. Wat maakt dat iemand zo’n fout maakt? En hoe kun je dat een volgende keer voorkomen? 

Vier je fouten!

Ik roep in alle projecten waar ik mee bezig ben, dat we onze successen moeten vieren. Het geeft een fijne energie als we weer een stapje verder richting doel zijn. Maar zouden we ook niet onze fouten moeten vieren? Om ze samen te ontrafelen? Hoe normaler het wordt om te praten over de dingen die mis gaan, hoe makkelijker het wordt om nieuwe dingen te proberen en hoe lager de schroom om fouten te melden en ervan te leren. 

 

Zo maken we de wereld met z’n allen toch een beetje slimmer?