· 

Samen fikkie stoken?

Hoe krijg je de wijsheid van het collectief boven tafel als je een belangrijk besluit moet nemen? Hoe krijg je het voor elkaar dat niet alleen degene die het hardst roept zijn zegje doet, maar ook die stille kracht? Hoe weet je zeker dat je jouw vraag of uitdaging echt van alle kanten hebt bekeken? 

Afgelopen week was ik twee dagen ondergedompeld in de training ‘Kampvuurgesprekken’ bij Danielle Braun. Een waardevolle, praktische aanpak waarmee je jouw ‘chief’ helpt om wijze besluiten te nemen.

 

De inspiratie voor een kampvuurgesprek komt van ver. Het is geïnspireerd op de Kgotla uit Botswana, een Afrikaans volksraadpleging, aangevuld met stille vergadertechnieken van de Inuït, talking sticks van Indianen, besluitvorming door de koningen van de Ashanti en enkele facilitatievaardigheden uit de Deep Democracy.

 

Deze mooie mix aan achtergronden is vertaald in een aantal stappen die je met de groep doorloopt.

  • Je begint met een check-in om boven tafel te krijgen hoe ieder de bijeenkomst binnenstapt. De juiste check-in-vraag zet de toon en is natuurlijk sterk afhankelijk van de context van de vraag en de setting. 
  • Daarna legt de chief uit waar hij hulp bij nodig heeft. Hij stelt zijn vraag en de groep mag verhelderende vragen stellen.
  • Zodra de vraag helder is kan ieder zijn zegje doen. Niet zo maar door elkaar en op elkaar reageren, maar de werkwijze is erop gericht dat ieder kan uitpraten en de tijd kan nemen die hij nodig heeft. 
  • Als alles gezegd is, is het tijd voor de chief om zich te beraden. Hij trekt zich terug, eventueel met een paar wijzen en komt terug met een besluit. 
  • Je sluit de bijeenkomst af met een check-out. 

Meer dan een stappenplan

Lijkt simpel, zo’n lijstje met stappen, maar een kampvuurgesprek is veel meer dan dat. 

Alles staat of valt met de juiste vraagstelling en goede voorbereiding met de chief. Zeker als dit zijn eerste kampvuurgesprek is. Ook de chief heeft een bepaalde rol te vervullen en niet reageren op wat gezegd wordt en neutraal reageren, blijkt in de praktijk best lastig. 

Ook de grens tussen een verhelderende vraag en een (verkapt) advies is soms flinterdun. In onze groep zaten nogal wat coaches en die willen niets liever dan adviseren. Ook als ze dat qua proces nog niet mogen ;-). 

We leerden ook hoe je omgaat met stiltes en hoe je kunt ingrijpen in het proces zodat er toch nog een nieuwe invalshoek aan de orde komt, terwijl je als facilitator neutraal blijft. Steeds kwam het managen van de energie in de groep als belangrijk item naar boven. 

En dan nog het besluit van de chief. Als facilitator ben je neutraal. Je bent niet de adviseur van de chief en je gaat al helemaal niet over zijn besluit. Wat is dan wel jouw rol als de chief zich terugtrekt? Hoe help je hem te komen tot een wijs besluit? Ook hiermee mochten we oefenen.

 

Ik kijk terug op twee mooie dagen. Een fijne groep mensen, veel inspiratie en twee dagen echt in de leer-modus. Wie had nou gedacht dat ik nog eens iets zou overnemen van verre volkeren uit Botswana? Mooi toch? 

Samen fikkie stoken?

Dus een oproep voor de chiefs om mij heen…. Sta jij voor een grote opgave en ben je benieuwd of een kampvuurgesprek jou kan helpen om een wijs besluit te nemen? Laten we dat samen eens verkennen. Bel je me?